Toonmoment schilderij Magritte

Op de hogeschool maakten we een toonmoment dat we in Dworp aan de volledig groep moesten tonen. Aangekomen in Dworp brachten we onze bagage naar de bergruimte en maakten we ons direct klaar voor het toonmoment. In totaal brachten 18 groepjes een voorstelling waarbij ze vertrokken waren vanuit een schilderij van Magritte.

Wij vertrokken vanuit onderstaand schilderij. 

Bij het uitwerken van het toonmoment maakten we gebruik van wat de afgelopen dagen in de workshops hadden geleerd. We maakten gebruik van een digitaal decor om onze voorstelling te ondersteunen.

Het verhaal begint in het heden. Vier mensen slapen en dromen over verschillende stukjes van een schilderij. Tijdens een orkaan komen al deze stukjes samen en komen de personen terecht op een feest in de jaren 30. Hier ontdekken ze het schilderij van Rene Magritte. We maken zelf muziek door de klappen, te stampen en met instrumenten. Ook bewegen we in verschillende lagen op deze muziek. Elk om beurt merken we dat we een stukje uit het schilderij bezitten. Met een silly walk brengen we deze terug naar het schilderij.
Tot het laatste stukje is toegevoegd blijven we in de wereld van de jaren 20 en 30. Maar dan... Het scherm bibbert en de wereld davert. We flitsen plots terug naar het heden.
Hier aangekomen, ontwaken we allemaal uit onze droom. Een persoon merkt dat ze nog een stukje uit het schilderij uit haar dromen bezit. In een innerlijke twist vraagt ze zich af of het echt of net een droom was. Uiteindelijk wordt de twist alleen nog met instrumenten weergegeven. De voorstelling eindigt met een knipoog naar het publiek. Dit verwijst naar het grote oog in het schilderij.
Algemeen verliep de voorstelling goed en zoals we het hadden gepland. Alleen op het einde ging het
even mis, maar dit stoorde niet echt. Ik was zeker tevreden met ons toonmoment.

Ons toonmoment zag er al volgt uit:

Na elk toonmoment evalueerden we elkaar. Dit deden we niet zomaar. De lectoren hadden verschillende manieren bedacht om elkaar te evalueren. Zo konden we het toonmoment beschrijven met: een cocktail, een dier, een muziekinstrument, een kleur, eten of door een emotie uit te beelden.
Bij elk toonmoment werd duidelijk dat we doorheen de workshops, maar ook doorheen de drie jaar van onze opleiding gegroeid zijn. De voorstellingen waren stuk voor stuk een plezier om naar te kijken.